Terwijl chemiebedrijven in de Rotterdamse haven omvallen, kijkt de Nederlandse industrie met jaloezie naar de lage energietarieven in Europese buurlanden. In de onlangs gepresenteerde klimaatplannen stelt het kabinet dat het de verduurzaming van de industrie wil versnellen met subsidies, maar volgens ondernemersvereniging Deltalinqs blijft de onzekerheid over de nettarieven een probleem. Is energie te duur voor de Nederlandse industrie?

De Nederlandse industrie kampt met de gevolgen van hoge energieprijzen. Het maatregelenpakket Groene Groei, dat minister Sophie Hermans (VVD) van Klimaat en Groene Groei eind april presenteerde, moet de industrie enige verlichting bieden. Maar welke politieke discussies gingen hieraan vooraf in de Tweede Kamer?

De energie-intensieve industrie klaagt steen en been over de hoge energiekosten in ons land. Na jarenlang de poot stijf gehouden te hebben, lijkt de Nederlandse overheid met het eind april gepresenteerde 'Pakket voor Groene Groei' overstag te zijn gegaan. Hoe zijn de energiekosten op de energiefactuur eigenlijk opgebouwd en aan welke knoppen kun je draaien?

Met de ingebruikname van vier windturbines van elk 2,2 MW op het terrein van de rioolwaterzuivering Amsterdam-West, zet Waterschap Amstel, Gooi en Vecht een grote stap richting een energiepositieve toekomst. "Het gaat om continuïteit, robuustheid en betaalbaarheid. Door eigen opwek hebben we meer grip op onze energiekosten", licht Sander Mager toe.

Duurzaamheid en energie staan steeds vaker op de agenda in de bestuurskamer van grote bedrijven. Flexibel omgaan met energie wordt daarbij cruciaal, stelt Arjen Leenhouts, commercieel directeur van Hellemans Consultancy. Door de hoge energiekosten ziet hij de vraag naar zijn expertise snel groeien.

Dit jaar raakt de nationale CO₂-heffing het bedrijfsleven harder dan ooit. Daardoor klinkt er steeds meer kritiek op de regeling, die nu internationaal een ongelijk speelveld creëert voor de Nederlandse industrie. Waarom is de prijs dit jaar eigenlijk zo hoog?

Op een dinsdagavond in maart, kwart over zeven, ergens in de gemeente West Maas en Waal, draai ik het erf op van een fruitteler. Om half acht komt de lokale Kenniskring Fruitbewaring samen. In de kantine plaatsen we de beamer en maken we verbinding met het wifi-netwerk. Als alles klaarstaat zijn de vijftien ondernemers aangeschoven.

De energietransitie dendert door, maar laten we eerlijk zijn: hoe langer we onderweg zijn, hoe duurder het lijkt te worden. Bedrijven, overheden en burgers vragen zich af of verduurzamen überhaupt nog wel te betalen is. En dat is niet zo gek: de recente veranderingen in de Europese Green Deal - nu omgedoopt tot de Clean Industry Act - maken duidelijk dat ook Brussel worstelt met de vraag hoe je vergroening en betaalbaarheid kunt verenigen. 

De energiemarkten zijn in 2025 allesbehalve rustig. De prijzen van gas, elektriciteit en CO₂-certificaten schommelen hevig en worden sterk beïnvloed door geopolitieke ontwikkelingen. Vooral de oorlog in Oekraïne en de importheffingen van de Verenigde Staten werpen hun schaduw over de energiemarkten. Energie-experts van ENGIE en Vattenfall geven extra duiding aan deze ontwikkelingen, die elkaar in rap tempo opvolgen.

Bedrijven die moeten voldoen aan de verplichting voor ETS 2 moeten uiterlijk vandaag (30 april 2025) een historisch emissieverslag over 2024 indienen. ETS 2 staat los van het bestaande Europese emissiehandelssysteem ETS voor de grote industrie en richt zich op de CO2-emissies voor de gebouwde omgeving, transport en andere sectoren. Voor de afnemers van fossiele energie betekent dit hogere kosten, omdat de leveranciers deze heffingen waarschijnlijk gaan doorbelasten aan hun klanten.