De afgelopen maanden onderzocht ENTRA de vraag of bij aardgas hetzelfde kan gebeuren als eerder bij kolen: versnelde afschrijving, stranded assets en juridische procedures van bedrijven die hun investeringen willen beschermen. De verkenning liet zien dat die vergelijking niet vergezocht is. Ook nu zijn er argumenten om wél te investeren - leveringszekerheid, politieke steun en de druk om tijdig capaciteit te bouwen - terwijl er tegelijk beleid bestaat dat fossiel gebruik versneld wil terugdringen. Het risico is dus reëel, en wie verstandig is houdt daar rekening mee. Of zoals jurist Michiel Tjepkema zegt: "Neem je als partij die winst of zet je het apart voor als het beleid straks verandert? Dat zijn wel zaken waar je als ondernemer over na moet denken."

De verduurzaming van de warmtevoorziening betekent dat aardgas en andere fossiele energiebronnen op termijn moeten verdwijnen. Groene waterstof wordt vaak genoemd als een kansrijk alternatief. Maar is de huidige infrastructuur hier eigenlijk wel op voorbereid? Kunnen gasturbines en andere industriële installaties die nu op aardgas draaien zomaar worden overgezet op waterstof? En biedt een H2-ready-label daarbij zekerheid, al benoemen critici dat zo'n label het risico inhoudt dat de industrie langer aan het aardgas zal blijven hangen. Een kijkje over de grens in Duitsland en Frankrijk

Fossiele investeringen zijn een risico, daar weten de grote elektriciteitsbedrijven anno 2025 alles van. Zeker sinds het spraakmakende besluit om alle kolencentrales per 2030 te sluiten, is er veel twijfel over nieuwe fossiele investeringen. ENTRA sprak met Dyonne Rietveld - de directeur van Uniper Nederland - over de vraag of aardgascentrales hetzelfde lot wachten als kolencentrales.